Karibuni wanafunzi daktari!

Welkom student doctors!

Daar zijn we dan, op de plek waar we de komende 3 maanden gaan wonen!

Gisteren zijn we van Dar es Salaam naar Bukoba gevlogen, het dichtstbijzijnde plaatsje vanuit Rubya dat een vliegveld heeft. Daar werden we opgehaald door een auto en chauffeur van het ziekenhuis. Ook Nick (een van de twee co-assistenten die de vorige 3 maanden in Rubya zat) was erbij om ons wegwijs te maken en een rondleiding te geven door de plaatsjes die we tegen kwamen. Zo wees hij ons waar we onze 'Westerse' boodschappen kunnen doen, wat leuke plekjes zijn om te eten en waar goede restaurants en hotels zijn voor als we een weekendje er tussenuit willen en onze eigen koude douche zat zijn.

De auto-rit van Bukoba naar Rubya was voor ons al een beleving op zich. We stopten onderweg om boodschappen te doen en inkopen te doen, maar ook de chauffeur moest op verschillend plekken spullen ophalen en ook werden onderweg wat mensen opgehaald en op verschillende plekken afgezet. Ik geloof dat we uiteindelijk met 8 mensen in het busje zaten, inclusief al onze grote rugzakken, dus dat paste allemaal maar net. We reden door de heuvelachtige omgeving van Rubya en genoten van de uitzichten over het Victoria-meer. We reden hard over alle onverharde weggetjes, keken onze ogen uit in alle kleine dorpjes waar we langs kwamen en moesten vaak de ramen dichtdoen tegen al het opstuivende rode zand. 

Om 13u kwamen we dan eindelijk in Rubya aan en zagen we het huisje waar we de komende 3 maanden gaan wonen! Het huisje ligt op het ziekenhuisterrein zelf, net zoals de huizen van alle andere doktoren en studenten die hier werken. Ik heb wat foto's met mijn telefoon gemaakt en toegevoegd zodat jullie een beetje kunnen zien hoe ons huisje eruit ziet. We maakten een rondje door het ziekenhuis en werden door Marjolein en Nick aan iedereen voorgesteld. Ze moesten allemaal erg lachen om de nieuwe 'Wazungu' (blanken) die hier zouden komen werken en nauwelijks Swahili spraken, maar ze heetten ons allemaal hartelijk welkom. 

We werden nog verder rondgeleid door Marjolein en Nick, maar veel energie hadden we niet meer over na de reis en alle nieuwe indrukken. Aangezien we met zijn 5'en waren en maar 2 gaspitjes hebben, leek het ons beter om wat eten te halen en dus liepen we naar het dichtstbijzijnde kleine dorpje (zo'n 15 minuten lopen) om daar een populair Afrikaans gerecht te halen. Ze noemen dat hier 'Chipsi mayai', wat letterlijk betekent: aardappelen met ei. Daar wordt dan nog wat chili-saus en tomaat aan toegevoegd, waarna je dit in een plastic zakje meekrijgt, met sate-prikkers erbij om het mee op te eten. Een leuke eerste ervaring dus!

Aangezien het hier vandaag een officiële feestdag is, was er geen morning prayer en overdracht. Dat betekende dus een uurtje langer slapen dan normaal! Samen met de Nederlandse tropenarts en Nick en Marjolein liepen we de ochtendronde over de afdeling. Hier hadden we uitgebreid de tijd voor uitleg en het stellen van vragen omdat het nu niet zo druk is in het ziekenhuis. Wat een verschillen met de ziekenhuizen in Nederland! En dan hebben we waarschijnlijk nog niet de helft gezien...

De middag hebben we vandaag vrij, dus die kunnen we mooi gebruiken om onze tassen verder uit te pakken en wat rond te kijken. Ook zijn Nick en Marjolein druk met de voorbereidingen van hun afscheidsfeest van vanavond. Dat betekent dat het huisje vanavond vol zit met 30 locals, waarbij we dus in één keer bijna iedereen gaan ontmoeten waarmee zij de afgelopen 3 maanden zijn omgegaan. Ik ben heel benieuwd hoe zo'n feestje er op zijn Afrikaans aan toe gaat, we gaan het vanavond zien!